woensdag 11 november 2009

Sociale bibliotheekcatalogi


WorldCat, AquaBrowser, boekrecensies van NBD/Biblion, social functionalities (waardoor gebruikers lijstjes, tags, waarderingen kunnen toevoegen, cf. My Discoveries), koppelingen naar Muziekweb, Last.fm, Library Thing, Google Books, Amazon... (Bring the outside in), RSS-feeds, Bookmarks... (Bring the inside out), m.a.w. je opac tot een megafunctionele turbo zoekmachine ombouwen, het klinkt zo veelbelovend, en ook ik vind het een prachtig verhaal, maar wie gaat dat betalen, zoete lieve Gerritje, en wie brengt dat technisch voor elkaar? Als je een kleine plattelandsbibliotheek bent met maar drie of vier werknemers en een zeer beperkt budget (en zo zijn er veel in Vlaanderen), of zelfs een middelgrote als Halle, dan zal dit wel een mooie, maar utopische droom blijven. Tenzij...





De sociale bibliotheekcatalogus is een radicale nieuwe evolutie met veel meer impact dan het zoveelste Web 2.0 speeltje. Het is immers een ontwikkeling die direct ingrijpt op één van de basistaken van de bibliotheek, de ontsluiting. Ook technisch en financieel is deze rijzende ster vele magnitudes groter. Dit is niet iets dat een individuele bibliotheek op eigen houtje kan waarmaken. Het is iets dat op een hoger niveau moet georganiseerd worden, dat van de provincies of zelfs van de deelstaat. Op dat niveau immers kunnen er veel voordeliger contracten bedongen worden met een veel betere technische en centraal gecontroleerde ondersteuning. Schaalvergroting (het clusteren van bibliotheken in grotere samenwerkingsverbanden) is een noodzakelijke en onafwendbare tendens in het bibliotheeklandschap. Dat geldt evenzeer voor de sociale catalogus, die beter functioneert naarmate er meer gebruikers aan particperen (taggen, waarderen...).

Een dergelijk project past perfect in het plaatje van de centrale catalogus, waar elke bibliotheek zijn collectie aan vastkoppelt. Daar ligt de wissel op de toekomst. Als elke bibliotheek aan die trein zijn wagonnetje kan vasthaken, dan bereiken we alle de volgende halte (maar wel flink onder stoom blijven, hé, want als we stilvallen, raken we onherroepelijk op de schroothoop). Als elke bibliotheek echter zelf de sporen moet leggen en de locomotief voorzien, dan zullen er vele nooit het station verlaten.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten